Magdalena Marcinkowska (ur. 1956), artystka w 1983 roku uzyskała dyplom Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi. Uprawia malarstwo, grafikę, rysunek i ceramikę. Zajmowała się również scenografią i realizacją kostiumów do filmów Krzysztofa Zanussiego. Jej prace znajdują się w kolekcjach prywatnych i zbiorach wielu galerii w całej Polsce. W pracach Magdy Marcinkowskiej można znaleźć odwołania do antycznych motywów, które artystka wpisuje w tendencje sztuki współczesnej. Cykl miniatur Maat nawiązuje do imienia mitologicznej bogini, uosabiającej porządek, sprawiedliwość i harmonię we wszechświecie. Za pośrednictwem symboliki koła autorka skłania odbiorcę do refleksji na temat człowieka i jego relacji z naturą i kosmosem. Na zdjęciu: "Maat", 2019, akryl, kredka, tusz ekolinowy na papierze, 

Tamara Sass (ur.1966) jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Pracę doktorską obroniła na Wydziale Malarstwa i Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. Zajmuje się przede wszystkim grafiką warsztatową i edukacją artystyczną. Dopełnienie jej twórczości stanowi rzeźba, animacje oraz biżuteria artystyczna. Artystka brała udział w kilkudziesięciu wystawach indywidualnych i zbiorowych m.in. w Muzeum Narodowym w Gdańsku i w Muzeum Sztuki w Bogenbergu w Niemczech oraz w konkursach graficznych o charakterze międzynarodowym m.in. Międzynarodowym Triennale Małych Form Grafiki w Łodzi, Międzynarodowym Biennale Grafiki w Musée de Saint-Maur we Francji, Międzynarodowym Biennale Wschodni Salon Sztuki w Muzeum Lubelskim (obecnie Muzeum Narodowe w Lublinie).  Jedna z prac - „Tkanka relacji” przedstawia grupę trzech postaci ustawionych w pozbawionej charakterystyki przestrzeni. Sylwetki przenikają się i prowadzą niesłyszalny, wewnętrzny dialog. Praca wykonana jest w technice mieszanej łączącej rysunek z malarstwem. Inne dzieła: „Opatrzeni” (2015), „Wnętrze I” (2021) oraz „Udomowieni” (2020) wykonane są w technice akwaforty, niektóre wzbogacone akwatintą i miękkim werniksem.                      Tamara Sass / Tkanka relacji / 2021 / ołówek, akryl, farba reliefowa   

W tym roku zmarł nasz kolega, łódzki artysta malarz Jerzy Klat (1943-2022). Studia ukończył w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi (obecnie Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego) w 1968 roku (dyplom). Był uczniem prof. Romana Modzelewskiego i prof. Stanisława Fijałkowskiego. Ulubionym tematem artysty był wzbogacony sztafażem pejzaż leśny i wiejski z okolic Łodzi. Jerzy Klat spędzał dużo czasu na obserwowaniu natury i zawsze wracał do pracowni aby przenieść wrażenia na płótno. Jego twórczość charakteryzował postimpresjonistyczny klimat przedstawianego miejsca. Dzieła artysty znajdują się m.in. w kolekcjach Muzeum Miasta Łodzi i Muzeum Narodowego w Warszawie. Można je również podziwiać w naszej galerii.

Częstym tematem podejmowanym przez Władysława Chmielińskiego (1911-1979) były widoki miejskie, najchętniej uwieczniał architektoniczne zabytki swojego ojczystego miasta, Warszawy. Dzisiejsza prezentowana weduta ukazuje po prawej stronie charakterystyczną fasadę Kościoła Św. Anny, w centrum kompozycji Plac Zamkowy oraz Kolumnę Zygmunta III Wazy, w oddali zaś wieże Katedry Św. Jana Chrzciciela. Władysław Chmieliński (1911-1979) studia odbył w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa w Warszawie w latach 1926-1931. Artysta używał pseudonimu "Władysław Stachowicz” w latach 1936-1939, po czym wrócił do sygnowania swoich prac prawdziwym nazwiskiem. Uprawiał malarstwo sztalugowe, najchętniej tworzył w technice akwarelowej oraz olejnej. Chrakterystyczne dla jego twórczości były pejzaże miejskie (Warszawy, Sandomierza, Krakowa, Kazimierza nad Wisłą), czasami malował historyczne wnętrza m.in. Zamku Królewskiego w Warszawie czy Pałacu w Wilanowie. Obrazy Władysława Chmielińskiego znajdują się w zbiorach muzealnych (np. w Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie) oraz w wielu kolekcjach prywatnych na całym świecie.

Michał Gałkiewicz (1932-2020), jeden z najbardziej znanych i cenionych łódzkich twórców rzeźby. W latach 1951-1956 odbył studia na łódzkiej PWSSP (dyplom 1959), gdzie w późniejszych latach objął stanowisko kierownika Pracowni Rzeźby. Był wieloletnim członkiem ZPAP, a także wiceprezesem Zarządu Głównego ZPAP Sekcji Rzeźby. Swoje prace wykonywał w kamieniu, brązie, drewnie, ceramice i betonie. Tworzył rzeźbę kameralną przeznaczoną do ekspozycji we wnętrzach i monumentalną do przestrzeni publicznej. Jego twórczość może być szczególnie bliska mieszkańcom łódzkiej Retkini, gdzie znajdują się realizacje rzeźbiarskie znane jako “Bociany” oraz “Macierzyństwo”, stanowiące artystyczną wizytówkę osiedla.