W zbiorach naszej galerii pojawił się niedawno portret młodego mężczyzny autorstwa Ignacego Pinkasa (1888-1935), polskiego malarza, grafika, ilustratora książek. W 1908 Pinkas podjął naukę na krakowskiej ASP jako wolny słuchacz, ucząc się warsztatu od Stanisława Dębickiego i Jacka Malczewskiego. Po krótkim pobycie w Paryżu powrócił do Polski i w 1914 wstąpił do Brygady Legionów Polskich oraz wszedł w szeregi Polskiego Korpusu Posiłkowego, gdzie zyskał renomę jako rysownik wojskowy. Wyprawa z dywizją na Wilno, zaowocowała często powracającym motywem panoramy tego miasta w jego twórczości. W 1920 zaczął odbywać liczne podróże po Europie, skupiając się głównie na działalności artystycznej. Tworzył w tym czasie liczne pejzaże, portrety, martwe natury, sceny rodzajowe oraz grafikę, a jego prace można było podziwiać na wystawach w Krakowie, Warszawie, Lwowie, Łodzi i Wilnie.

 Zygmunt Kaczówka (1915-1996) był znanym łódzkim malarzem, który współpracował z naszą galerią na przełomie lat 80. i 90. Czas jego twórczości przypadał na okres wzmożonego zainteresowania scenami historycznymi i batalistycznymi odwołującymi się do polskiej literatury i malarstwa XIX wieku. Kaczkówka wraz z innymi łódzkimi malarzami, m.in. Gezą Rozmusem czy Tadeuszem Kokietkiem wypełniali tę niszę, a ich obrazy można dziś podziwiać w wielu domach starszego pokolenia. Kaczówka malował też typowe polskie pejzaże (w szczególności tatrzańskie), doskonale oddając specyfikę krajobrazu w różnych porach roku. W jego dorobku odnajdziemy też sceny rodzajowe z życia cyganów - tabory, ogniska oraz polowania z przedstawieniami koni. Polecamy prace Z. Kaczówki z naszej kolekcji!

 Do naszej galerii zawitał unikat niespotykany na rynku dzieł sztuki. Jest to drewniana rzeźba Michała Gałkiewicza (1932-2020) jednego z bardziej znanych i cenionych łódzkich twórców rzeźby. W latach 1951-1956 M. Gałkiewicz odbył studia na łódzkiej PWSSP (dyplom 1959), gdzie w późniejszych latach objął stanowisko kierownika Pracowni Rzeźby. Był wieloletnim członkiem ZPAP, a także wiceprezesem Zarządu Głównego ZPAP Sekcji Rzeźby. Michał Gałkiewicz swoje prace wykonywał w kamieniu, brązie, drewnie, ceramice, betonie. Tworzył rzeźbę kameralną, monumentalną, architektoniczną oraz przeznaczoną do przestrzeni publicznej. Jego twórczość może być szczególnie bliska mieszkańcom łódzkiej Retkini, gdzie znajdują się realizacje rzeźbiarskie Gałkiewicza znane jako “Bociany” oraz “Macierzyństwo”, stanowiące artystyczną wizytówkę osiedla.

 Kolejny artysta w naszych zbiorach - Czesław Sadowski (1902-1959). Twórca przed wojną był jedną z czołowych postaci białostockiego życia kulturalnego, społecznego i towarzyskiego. Edukację artystyczną odbierał na wielu kursach rysunkowych, początkowo w rodzinnym Białymstoku, a następnie u Karola Tichego w warszawskiej SSP. W latach 20. XXw. dwukrotnie otrzymał stypendium na wyjazd do Paryża, gdzie pobierał kolejne lekcje, a także wystawiał swe prace, przede wszystkim kolorystyczne pejzaże i martwe natury. W 1938 roku zamieszkał we Lwowie, gdzie pracował jako ilustrator i karykaturzysta prasowy. Po wojnie osiedlił się w Łodzi i związał się z formującym się w mieście środowiskiem artystycznym. Był wiceprzewodniczącym Komisji Kultury Rady Narodowej miasta Łodzi i członkiem ZPAP. Aktywnie działał na forum łódzkiej grupy artystycznej Piąte Koło zrzeszającej malarzy i poetów. W ostatniej fazie twórczości zainteresował się informelem, tworzył abstrakcyjne monotypie barwne.

 W naszych zbiorach pojawił się obraz Aleksandera Łabińca (1930-2010) - malarza, reżysera i scenografa teatralnego, przez 55 lat związanego z Teatrem Lalek Banialuka w Bielsku-Białej, a w latach 1976-1980 dyrektora bielskiego BWA. Łabiniec studiował w ASP w Krakowie, dyplom na wydziale scenografii uzyskał w 1954 roku. Prowadził wykłady z dziedziny teatru i scenografii w cieszyńskim Instytucie Sztuki Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach oraz na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Pierwszą wystawę malarstwa Aleksandra Łabińca zorganizował Tadeusz Kantor w Galerii Cricot-2 w latach 60. XX wieku. W kolejnych latach artysta wystawiał swe prace między innymi w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Austrii, Niemczech i na Węgrzech. Był nie tylko malarzem, ale i scenografem, reżyserem teatrów lalkowych i autorem scenariuszy. Tworzył oprawę plastyczną programów kulturalnych, m.in. scenografię dla Teatru Telewizji. Łącznie w wielu polskich teatrach zrealizował około 200 scenografii i wyreżyserował ponad 50 widowisk teatralnych. Aleksander Łabieniec został odznaczony został Srebrnym Medalem Gloria Artis (2007) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2003), był także laureatem nagrody Złotej Maski za całokształt twórczości (1993).