Formy przestrzenne posiadają własną ekspresję, która w szczególny sposób oddziałuje na wyobraźnię widza. Dlatego warto zapoznać się z różnymi technikami rzeźbiarskimi oraz materiałami, z których powstają przestrzenne dzieła sztuki. Prezentowana rzeźba jest oryginalnym dziełem znanego polskiego artysty rzeźbiarza Sławomira Micka (ur. 1956) absolwenta Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (dyplom w 1980 roku). Artysta tworzy rzeźby wielkoformatowe do przestrzeni architektonicznej oraz małe, kameralne. Stosuje różne materiały, głównie brąz i marmur ale także drewno i ceramikę. Brał udział w wystawie „Każdemu czasowi jego sztuka” (Arsenał II) w Warszawie w 1988 roku oraz w licznych innych wystawach i konkursach. Jego dzieła znajdują się w zbiorach Muzeum Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu, w ośrodku kultury Szklany Dom w Ciekotach, na placu przed dworcem autobusowym w Kielcach i w kolekcjach prywatnych.

 W kolekcji posiadamy przykłady abstrakcji totalnej, zwanej też informelem, taszyzmem, czy ekspresjonizmem abstrakcyjnym. Obraz ze zdjęcia to „Dno morskie niebieskie”, autorstwa awangardowego artysty Władysława Popielarczyka. Kompozycja przygotowana została na Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie. Na odwrocie obrazu znajduje się oryginalna naklejka Centralnego BWA. Władysław Popielarczyk ukończył warszawską ASP (dyplom w 1955). Uprawiał ekspresyjne malarstwo abstrakcyjne i happening. Znany jako barwna postać starego miasta w Warszawie, od 1965 roku prowadził pracownię i galerię autorską przy ul. Piwnej.

 Wzbogaciliśmy naszą kolekcję o akwarelę, która zaciekawi nawet najwytrawniejszych kolekcjonerów! Autorem przedstawianego dziś przez nas obrazu jest Stanisław Masłowski (1853-1926), polski malarz, świetny akwarelista, autor licznych pejzaży i scen rodzajowych o młodopolskim kolorycie. Masłowski z ogromną pasją malował krajobraz mazowieckiej wsi, a jego ukochanym plenerem była Wola Rafałowska. Artysta tworzył tam liczne pejzaże ukazujące drewniane chaty, kręte polne drogi, kwitnące kwiaty, zioła, samotne drzewa, zagajniki, sady i ule. Stanisław Masłowski odwiedzał Wolę Rafałowską cyklicznie w ciągu trzech pierwszych dekad XX wieku. Prace powstające na przestrzeni tych lat zdradzają przemiany zachodzące w jego sposobie malowania i artystycznego widzenia krajobrazu. Wszystkie jednak malowane są lekko, szkicowo, z niezwykłą trafnością w ujęciu pejzażu i swobodą techniki akwarelowej.

 „Miecio literat” - enigmatyczny tytuł tego obrazu zaczerpnęliśmy z podpisu na blejtramie. Jego autorem jest Jerzy Krawczyk (1921-1969), reprezentant słynnej Grupy Malarzy Realistów, który w początkowej fazie swojej twórczości inspirował się działalnością postimpresjonistów, a następnie poprzez poetycki realizm doszedł do hiperrealizmu, charakteryzującego jego dojrzałe dzieła (wiele z nich znajduje się dziś w kolekcjach muzealnych, m.in. Muzeum Sztuki w Łodzi) Artysta przestawił na płótnie grupę pracujących w sadzie osób, zabezpieczających drzewa przed nadejściem zimy, w tle - widok nowoczesnej, zelektryfikowanej wsi ze słupami wysokiego napięcia oraz trakcją i pędzącym pociągiem. Obraz interpretować można jako przedstawienie następującej po wojnie urbanizacji obszarów wiejskich, a także modelowych stosunków społecznych, wyrażanych poprzez wspólną pracę. Pomimo socrealistycznego charakteru, obraz jest interesujący dzięki oryginalnej formie, rytmicznej kompozycji i dekoracyjności szczegółów, takich jak np. wzorzyste koszule pracowników, czy pomarańczowe liście drzew.

 Do naszej kolekcji dołączył właśnie nietypowy obraz Otto Pippla. Czym różni się od innych dzieł tego artysty i co nas w nim zaciekawiło?  Prezentowany pejzaż miejski z meczetem wpisuje się w szerszy nurt orientalizmu, który pojawił się w kulturze europejskiej XIX wieku i kontynuowany był na początku XX wieku. Wśród motywów ulubionych przez orientalistów znajdują się pejzaże i weduty, sceny rodzajowe ukazujące karawany na pustyni, wędrowców odpoczywających w oazie, sceny haremowe i batalistyczne. Warto jednak pamiętać, że Otto Pippel nie był typowym orientalistą. Zasłynął jako pejzażysta alpejski, malował też portrety, akty i sceny rodzajowe. Obrazy tworzone przez niego na początku XX wieku i w okresie międzywojennym, utrzymane są w stonowanej, jasnej kolorystyce, odznaczają się niezwykłą świetlistością i fakturą.