Zdzisław Jasiński- polski malarz i rysownik. W latach 1877-1882 pobierał naukę w Szkole Rysunkowej Wojciecha Gersona w Warszawie, a późniejszym czasie kształcił się w Szkole Rysunku i Malarstwa w Krakowie. W roku 1885 wyjechał do Monachium w celu dalszej nauki w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. Jasiński malował rozbudowane sceny rodzajowe, pejzaże typowe dla wiejskiej scenerii, portrety a także przedstawienia symboliczne i alegoryczne, nawiązujące często do polskiej ludowości. Po powrocie z Monachium w roku 1893 podróżował do Petersburga, Moskwy i Rzymu, zaangażował się także w życie artystyczne Warszawy, był współzałożycielem grupy Pro Arte.

Seyran Gasparyan (ur. 1956) jest absolwentem szkoły artystycznej Terlemezian i Instytutu Sztuki Teatralnej w Erewaniu. Artysta maluje sceny rodzajowe, często kojarzące się z plenerowymi wydarzeniami artystycznymi i festynami a także przedstawienia alegoryczne. Stosuje technikę akrylową, często łącząc ją z olejem. Posługuje się jasną, kontrastową i czystą plamą barw. Artysta często odwiedza Gdańsk, gdzie uczestniczy w plenerach malarskich i działaniach związanych ze Związkiem Ormiańskim w Gdańsku. W 2012 nasz przyjaciel wziął udział w plenerze “Most kultury- Polska-Armenia”, gdzie wraz z grupą malarzy z Armenii, Litwy, Estonii i Polski tworzyli obrazy inspirowane krajobrazem i architekturą Pomorza. W obrazach ”Gdańsk-Panorama I” i “Gdańsk-Panorama II” artysta przedstawia impresje miejskie zainspirowane zabudową miasta, stosując przy tym charakterystyczną dla siebie żywą paletę barw.​

Rusłan Wiktorowicz Puszkasz urodził się w Kiszyniowie w 1963 roku. Jest absolwentem kiszyniowskiej Szkoły Artystycznej oraz kijowskiej Narodowej Akademii Sztuk Wizualnych i Architektury. Artysta uprawia malarstwo i grafikę. Bierze udział w wystawach krajowych i międzynarodowych. Obraz „Biała Pieśń” jest malarską alegorią poezji i muzyki. W centrum przedstawienia znajdują się dwie kobiety, które symbolizują dwie szlachetne formy przeżycia artystycznego. ​Jedna spogląda tajemniczo na widza, druga zamyślona muzykuje na flecie. Obraz namalowany jest szerokim i ekspresyjnym gestem, który kontrastuje z delikatnymi emocjami przedstawienia.

Józef Charyton (1909-1975) - polski malarz, w czasie II wojny światowej mieszkał w Wysokim Litewskim (obecnie tereny Białorusi) niedaleko getta, gdzie był świadkiem tragicznych wydarzeń Holocaustu. Po wojnie zajmował się rekonstrukcją kościołów i cerkwi. Namalował także cykl rysunków “Głowy żydowskie”, a także pejzaże i sceny rodzajowe, dokumentujące życie codzienne społeczności żydowskiej na polskiej prowincji przed II wojną światową oraz sceny zagłady Żydów. Charyton w malarstwie posługiwał się zazwyczaj rozmytą plamą barwną i łagodnym modelunkiem, a jego przedstawieniom towarzyszy specyficzny klimat wschodnich wsi i miasteczek. Jeden z jego pejzaży, ukazujący zagajnik brzozowy, znajduje się od niedawna w zbiorach naszej galerii.

Misterna precyzja, czystość kompozycji oraz autonomiczny styl to trzy określenia, które od razu przychodzą na myśl podczas pierwszego kontaktu z pracami Joanny Wiszniewskiej-Domańskiej. Intrygujące połączenie najróżniejszych przedmiotów, zwierząt, roślin i kształtów z samotną postacią odwróconą plecami, często ukazywaną z walizką w dłoni otwiera ogromne pole do własnej interpretacji dzieła. P​rof. dr hab. Joanna Wiszniewska-Domańska jest absolwentką PWSSP (dzisiejszej Akademii Sztuk Pięknych) w Łodzi, dyplom obroniła w pracowni profesora Stanisława Fijałkowskiego w roku 1972. Uprawia rysunek, grafikę, tworzy również książki i obiekty artystyczne (walizki). Jej prace znajdują się między innymi w zbiorach Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum w Wałbrzychu, Muzeum w Couvin (Belgia) oraz w wielu kolekcjach prywatnych.