Abraham Behrmann (1876-1942), artysta żydowskiego pochodzenia, kształcił się w pracowni Jakuba Kacenbogena w Łodzi oraz w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium i Paryżu. Podróże miały duży wpływ na twórczość znanego łódzkiego malarza Abrahama Behrmanna (1876-1942). W państwach Afryki Północnej oraz Palestynie spędził około 10 lat, odwiedził również Hiszpanię, Włochy i Francję. Egzotyka tych miejsc, bliskość natury oraz życie ludzi były dla artysty inspiracją. Poza malowaniem pejzaży zajmował się studiami etnograficznymi. W swoich pracach uwieczniał rdzennych mieszkańców, ich stroje oraz ich codzienne życie i obyczaje. Malował również sceny z życia społeczności żydowskiej w Łodzi. W roku 1912 wystawiał w warszawskiej Zachęcie, w 1925 i 1927 roku w Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi. Swoje prace prezentował także w Palestynie, Maroko, Nowym Jorku i Hamburgu. We wrześniu 1939 roku przedostał się z Łodzi do Białegostoku, gdzie około 1942 roku zginął w gettcie.