Dziś prezentujemy sylwetkę Leona Jeża - współcześnie nieco zapomnianego malarza, niegdyś popularnego i lubianego przez Łodzian. W obrazach artysty zauważalny jest symbolizm trudny do sprecyzowania, lecz intuicyjnie wyczuwalny. Być może wiąże się on z głębokim życiem duchowym, jakie prowadził ten malarz. Był on charyzmatycznym artystą z krwi i kości, który poprzez sposób bycia, myślenia i tworzenia emanował na innych twórców i odbiorców. Widać to nawet w sposobie ukazania najprostszych, jakby się wydawało, kompozycji kwiatowych. Doskonale oddaje to też prezentowany przez nas obraz „Sen”. Nie jest to zwyczaje przedstawienie leżącej postaci. W kompozycji kryje się treść trudna do nazwania w pierwszych chwilach obcowania z dziełem, odkrywana na nowo za każdym razem gdy obraz trafia na ekspozycję.
W kolekcji Galerii Piotra Uznańskiego znajdują się olejne portrety, martwe natury, a także autoportret artysty wykonany w technice monotypii.
Leon Jeż (1944-2003) studiował w latach 1971-76 na Wydziale Grafiki Artystycznej w pracowni prof. Stanisława Fijałkowskiego na PWSSP w Łodzi. Po studiach asystował w pracowni rysunku prof. Benona Liberskiego. Chętnie malował martwe natury i portrety w technice olejnej. Zajmował się też grafiką. Brał udział w wielu wystawach zbiorowych (Międzynarodowe Biennale Grafiki w Krakowie 1981, Zachęta w Warszawie 1976/1978, Wystawa malarstwa i grafiki w Chicago 1992) i indywidualnych.